Directivae praeprocessus #include

Directivae praeprocessus sunt instructiones quas compilator ante compilationem codicis tractat. Hae directivae programmatori permittunt externa subsidia includere aut praevias configurationes definire. Una ex directivis saepissime adhibitis est #include, quae adhibetur ad includendas bibliothecas necessarias pro programmate.

Usus #include

Syntaxis basica ad includendam bibliothecam standard est:

    #include <nombre_biblioteca>
    

Usus signorum minoris et maioris (< et >) praecipit praeprocessori ut bibliothecam in directorii standard compilatoris quaerat. Exempli gratia, ad includendam bibliothecam iostream, quae sinit tractare intratam et exitum datorum, adhibetur:

    #include <iostream>
    

Notae iostream

Bibliotheca iostream continet classes et obiecta quae manipulationem fluxuum datorum faciliores reddunt. Inter elementa communissima sunt:

• std::cin: Adhibetur ad intratam datorum e claviatura.
• std::cout: Permittit exitum datorum ad consolam.
• std::cerr: Adhibetur ad ostendendos nuntios errorum.
• std::clog: Praebet fluxum pro nuntiis commentariorum.

Exemplum basale utens std::cin et std::cout:

    #include <iostream>
    int main() {
        std::string nombre;
        std::cout << "Ingrese su nombre: ";
        std::cin >> nombre;
        std::cout << "Hola, " << nombre << "!" << std::endl;
        return 0;
    }
    

Inclusio bibliothecarum propriarum

Ad includendas bibliothecas a programmatore designatas, eadem directiva #include adhibetur, sed cum syntaxi diversa:

    #include "nombre_biblioteca.h"
    

Usus geminarum commatum indicat praeprocessori ut bibliothecam primum in directo proiecti currentis quaerat. Si non invenitur, quaeretur in directorii standard.

Exemplum bibliothecae personalis:

    // archivo "mi_biblioteca.h"
    void saludar() {
        std::cout << "Hola desde una biblioteca personalizada!" << std::endl;
    }
    

    // archivo principal.cpp
    #include <iostream>
    #include "mi_biblioteca.h"
    int main() {
        saludar();
        return 0;
    }
    

Corpus programmatis: functio main()

Functio main() est punctum initii cuiuslibet programmatis in C++. Ibi incipit executio codicis, et eius definitio essentialis est pro quolibet programmate functionali in hoc sermone.

Definitio basica main()

Forma simplicissima ad definiendam main() est:

    int main() {
        // Hic scribitur programma
        return 0;
    }
    

In hac definitione:

• int: Specificat genus dati quod functio main() reddit. Hoc casu, int significat functionem debere reddere numerum integrum.
• return 0;: Indicat systemati operativo programmatis finem recte factum esse. Hic valor notus est ut codex exitus (exit code), ubi 0 plerumque significat successum, et alii valores errores indicare possunt.

Cur int ut genus reditus?

Standardum C++ praescribit ut functio main() habeat genus reditus int (integrum). Hoc fit quia systema operativum indiget valore reditus ad determinandum statum programmatis semel perfecto. Exempli gratia:

• Valor 0 indicat programma recte finitum esse.
• Valor alius a 0 adhiberi potest ad errores specificos significandos.

Definire main() cum alio genere reditus, ut void, fieri potest in quibusdam compilatoribus, sed non convenit cum standardo C++ et difficultates compatibilitatis efficere potest.

Noli oblivisci tuum codicem commentari

Commentaria sunt essentialia ad documentandum codicem et ad eius intellegentiam faciliorem reddendam. Quamquam executionem programmatis non afficiunt, utilia sunt ad explicandum propositum aut rationem post certas partes codicis. Commentari praecipue momenti est cum codex logicam complexam habet aut magno labore consilii effectus est. Numquam decipi debemus sensu claritatis dum nostrum codicem scribimus aut legimus; illa claritas omnino evanescere potest postridie. Scriptura nostri codicis quam clarissima et mundissima esse debet, et commentaria debent esse dux necessarius ad hanc claritatem conservandam.

In C++ duo genera praecipua commentariorum exstant:

• Commentaria unius lineae:

  // Hoc est commentarium unius lineae
  

• Commentaria multarum linearum:

  /* Hoc est commentarium
  quod explicari potest 
  in pluribus lineis */
  

Res quae facere debemus

• Addere commentaria explicantia functionem algorithmorum difficilium aut partium complexarum programmatis: Hoc adiuvat futuros lectores, etiam te ipsum, ad celeriter intellegendam logicam impletam.
• Redigere commentaria ita ut facile intellegantur a tuis collegis: Hoc aspectum essentiale est cum in turma aut in proiectionibus collaborativis laboras.

Res quas vitare debemus

• Uti commentariis ad explicandum aut repetendum id quod manifestum est: Exempli gratia, non utile est scribere // Haec linea duos numeros addit immediate supra int suma = a + b;.
• Iustificare obscurum codicem per commentaria: Quamquam commentaria sunt magni momenti, claritas codicis semper debet esse prioritas. Codex legibilis et bene structus minora commentaria requirit ad intellegendum.
• Non renovare commentaria: Cum codicem corrigis, cura ut commentaria mutationes factas referant. Commentaria obsoleta confusionem parere possunt.